Para o máxico que é o noso

​

É outono nunha das serras máis fermosas do mundo, a nosa serra do Courel.

​

O ar arremuíña as follas dos carballos e castiñeiros nun chan polo que case non se escoitan as pisadas dun home. El camiña devagar sentíndose parte dese fermoso entorno que é todo o seu mundo.

Busca anaquiños de madeira que de xeito natural se desprenderon das árbores que o rodean.

​

Apoiado no seu cataxo para non escorregar, mete no saco que leva con el os tesouros que a Natureza lle ofrece. Co seu traballo converteraos en ilusión e ledicia, dándolles unha nova vida ao que o bosque xa non precisa.

​

A el gústalle tallar xoguetiños ao lado do lume nas noites que xa empezan a arrefriar. E ten moitos e moitas axudantes, case sempre avós e avoas de hábiles mans, que no territorio galego e compartindo o seu espírito, fan xurdir agasallos dende o máis íntimo da Natureza.

​

Sabe que comparte oficio con moitos outros seres que habitan outras fragas da zona tépeda do planeta. Tamén sabe que comparte con todos eles a estirpe dos que fan do amor ás criaturas de todas as especies o seu motivo para vivir sendo inmortais.

​

Nesta tarde de outono o Apalpador móvese e o mundo descansa porque a ilusión dos nenos e nenas colmarase un Nadal máis.